Mübarek Ramazan-ı Şerif Ayının manevi ikliminde oruçlar tutulurken, gözümüzün önüne serilen ciddi bir tehlikenin olduğunu da görmek gerekir. Bu konu, bu tehlike; değerlerine bağlı her Müslüman Türk vatandaşının düşünmesi, sorgulaması neden? demesi gerekir.
Yaşadığım bir dönemden bahsederek konuya girmek istiyorum.
1974 yılında İstanbul’a ilk geldiğim zaman o günün şartlarında İstanbul Dolapdere semtinde iş hayatım, hemen kenarında Elmadağ semtinde de ikamet hayatım başladı. Dolapdere, Elmadağ, Kurtuluş ve hemen üstü taksim. Bu bölgeler gayri Müslüm ve kozmopolit hayat yaşayanların çoğunlukta olduğu bölgelerdir.
Böyle bir bölgede olmasına rağmen oruç tutan insanlara karşı büyük bir saygı vardı. Bölge oto tamircilerinin, kaportacılarının olduğu bir bölge olmasından dolayı her şey göz önünde olurdu. Yemeler içmeler bile açık dükkanda yapılırdı. Ramazan-ı Şerif Ayı geldiği zaman, Oruçlu insanlara karşı o Gayri Müslüm vatandaşlar yeme içme işlerini daha bir gizliye alıryorlardı. Eğer yanlarında oruçlu birileri varsa yemezler içmezlerdi.
Sadece o semte mi? Hayır tüm semtlerde oruç tutmayanlar tutanlara saygı gösterir ulu orta yemezlerdi. Yada yok denecek kadar tek tük saygısız bulunurdu.
Bu dediğim tarihten bu güne 50 Yıl geçti. 50 yıl içinde geldiğimiz noktada bırakın oruç tutanlara tutmayanların saygısını, sanki oruç tutmamak farzmışçasına oruç tutmayanlara saygı duyun denir hale geldi. Açık seçik ulu orta yemekten içmekten çekinmeyen bir toplum oldu. Bu büyük dejenerasyon toplumda büyük tehlikeyi açıkça gösteriyor.
Oruç tutanlara saygıdan konuyu açtık ama her alanda bu dejenerasyonu görmemiz mümkün.
Her toplum kendi değerleriyle yaşarlar. Ne zaman ki, bir toplum başka toplumlardan etkilenmeye başlar, dejenerasyona uğrarsa o toplum kendi değerlerini kaybediyor demektir.
Türk milleti kendine has değerleriyle medeniyet devletleri kurmuş, çeşitli zamanlarda dünyaya hükmetmiş bir millettir. Türk milleti başka halklara veya milletlere benzemez. Eğer değerlerinden kopartılırsa dünyanın en zengin ülkesi, dünyanın en zengin bireyleri de olsa millet özelliğini kimliğini kaybeder. Tarihte bunun onca örnekleri vardır. İslam öncesi de Tevhit inancıyla yaşayan, değerleriyle yaşayan Türk Boyları kimlikleriyle kalmış, Tevhit inancından, değerlerinden kopan boylar kimliklerini kaybetmiştir.
Son yüzyılımıza baktığımız zaman tabi ki öncesi de var ama kimileri dini, kimileri siyasi, kimileri ticari toplumu istismar ederek bu hale getirmiştir. Din tacirlerinin istismarı, toplumu oy deposu olarak gören siyasi istismarlar, sanat adıyla yapılan istismarlar, reklam adına yapılan istismarlar, ticari istismarlar toplumun dna’sını boşmuş, yozlaştırmış dejenerasyona uğramasını sağlamıştır.
İşte bunun için Türk milletinin kendisine haz özelliği düşünülerek bu tehlikeyi, davası olan herkes kendisine dert edinmelidir. 50 yıl içerisinde bu hale gelen bu toplumu yönetenler ve yönetimlere destek verenler önceki dönemleri suçlamak yerine toplum neden bu hale geldi, nerde hata yaptık diye düşünmemiz gerekir. Bu ıstırabı duyan avazının çıktığı kadar sesini duyurmaya çalışanlara da kulak verilmesi gerekir.
Mehmet Ceylan'nın köşesi Tıkla
RAMAZAN-I ŞERİF AYI VE TOPLUMDAKİ DEJENERASYON
